اثر تجویز درون صفاقی عصارۀ هیدروالکلی گل های حرارت دیده و حرارت ندیده و عصارۀ هگزانی گل های حرارت دیدۀ پایۀ مادۀ گیاه شاهدانه (cannabis sativa) بر درد در موش صحرایی

مقدمه و هدف:  گیاه شاهدانه منبع کانابینوئیدهای گیاهی است و از مهم ترین این ترکیبات می توان به tetrahydrocannabinolic acid و cannabidiolic acid اشاره کرد که با تأثیر بر سیستم اندوکانابینوئیدی، اثراتی را بر اضطراب، صرع و تهوع دارند. این تحقیق به بررسی اثرات تجویز داخل صفاقی عصاره های هیدروالکلی و هگزانی گل های پایۀ مادۀ شاهدانه که دارای حداکثر کانابینوئیدهاست، بر درد حرارتی و شیمیایی پرداخته است. علاوه براین، تأثیر عامل حرارت نیز بر اثرات فیزیولوژیک این کانابینوئیدهای گیاهی بر درد مورد آزمایش قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعۀ تجربی، موش های صحرایی نر نژاد ویستار (250تا200گرم) در گروه های کنترل، شم، عصارۀ هیدروالکلی گل های حرارت دیده با دوزهای mg/kg 50 و 10، 1، عصار ۀ هیدروالکلی گل های حرارت ندیده با دوز mg/kg 50 و عصارۀ هگزانی گل های حرارت دیده با دوز mg/kg 50 دسته بندی شدند. برای سنجش شدت درد شیمیایی، از آزمون فرمالین و برای سنجش آستانۀ درد حرارتی، از آزمون tail flick استفاده گردید. نتایج: تجویز درون صفاقی دوز mg/kg 50 عصارۀ هگزانی گل های حرارت دیده در مقایسه با سایر عصاره ها، اثر کاهشی بسیار قابل توجهی بر فاز اول و دوم آزمون فرمالین و بر آستانۀ درد حرارتی داشت. نتیجه گیری: احتمالاً کانابینوئیدهای دکربوکسیله که توسط هگزان به میزان بیشتری استخراج می گردند، تمایل اتصالی بیشتری به گیرنده های cb1 و trpv1 در مسیر درد دارند و به ترتیب، موجب مهار آزادسازی میانجی های مؤثر بر پردازش درد و غیرحساس نمودن گیرنده های مسیر درد می گردد، همچنین موجب مهار عوامل تجزیه گر کانابینوئیدهای درون زاد نیز می شوند.